gevoed door Kunstloc Brabant
~

In deze roerige tijden komt er steeds meer aandacht voor de jongeren in onze samenleving. De coronapandemie heeft de verschillen in kansen om een eigen leven op te bouwen alleen maar benadrukt. Jongeren staan onder druk in onze prestatiemaatschappij en de zorgen om hun mentale gezondheid en fysieke gezondheid zijn groot. Kijk maar naar de lange wachtlijsten in de GGZ, de Jeugdzorg die sterk onder druk staat, de woningmarkt.  

Toegang tot en deelname aan kunst en cultuur is niet voor ieder mens een gegeven en dat zou het wel moeten zijn. De komende maanden laten we vier jongeren aan het woord. Zij vertellen wat kunst en cultuur voor hen betekent. In dit derde portret Ayça (15). 

Geschreven door: Simone Vos

~

“Om tot rust te komen en te schilderen, kom ik heel graag bij Pauzepunt. Wanneer ik niet lekker in m’n vel zit, sluit ik me namelijk af voor anderen en vind ik het fijn om op mezelf te zijn. Hier heb ik geleerd om meer open te zijn en met anderen te praten”, vertelt Ayça (15). Ze gaat ongeveer twee keer per week naar Pauzepunt in Roosendaal om te schilderen en tekenen én om haar verhaal te delen. 

Veilig oplaadpunt

 

“Als ik terugkijk op het afgelopen jaar, ben ik heel blij dat ik hier ben terechtgekomen. Ik wist niet dat er zo’n plek in Roosendaal bestond waar je bezig kunt zijn met kunst en je support krijgt op persoonlijk vlak. Ik voel me hier veilig en maak stappen. Er is geen druk, kan zolang over een kunstwerk doen als ik wil. En ik hoef ook niet van tevoren te weten wat ik ga maken, dat is heel fijn”, zegt ze. 

 

Pauzepunt is een creatief oplaadpunt voor jongeren, waar coach en kunstenaar Catalijn van Broekhoven jongeren begeleidt die op sociaal-emotioneel vlak ondersteuning nodig hebben. Ayça komt er nu bijna een jaar. “Ik houd vaak veel voor mezelf, was niet zo van het uiten van emoties en met anderen praten. Maar toen ik afgelopen jaar in de tweede bleef zitten en ik mijn vaste vriendengroep niet meer had, voelde ik me echt niet meer fijn. Ik had er zo’n last van dat ik het met mijn teamleider heb besproken. Ik miste de mensen die vertrouwd zijn om me heen. Via mijn teamleider kwam ik bij Pauzepunt terecht.” 

Veilig oplaadpunt

Ayça, fotograaf: Marcel de Buck

"Thuis en op school is het vaak onrustig, daar heb ik geen plek om in stilte te werken." Ayça
~

Fijne Sfeer

“De eerste keer dat ik hiernaar toe ging, wist ik echt niet wat ik moest verwachten. Welke vibe er zou hangen. Maar ik vond het meteen een fijne sfeer; heel rustig en ik mocht doen waar ik me fijn bij voelde. Ik houd van tekenen en schilderen en ben toen begonnen met het schilderen van Lucifer (Dante). Daar heb ik al twee versies van gemaakt, want de schaduw kon nog beter. Nu ben ik bezig met het derde werk en ben ik geïnteresseerd geraakt in het surrealisme.” 

“Thuis en op school is het vaak onrustig, daar heb ik geen plek om in stilte te werken. Dat heb ik hier wel; een plek om tot rust te komen en met mijn eigen werk bezig te zijn. Of ik praat met de andere jongeren die hier zijn of met Catalijn. Dat deed ik vroeger nooit, maar hier voel ik me op m’n gemak en dan gaat dat wel. Een jaar geleden was ik stiller, maakte ik geen contact met mensen die ik niet kende. Nu voel ik me meer open, door kunst te maken en de gesprekken bij Pauzepunt.” 

Structuur

“Daarnaast heb ik geleerd beter te plannen en meer structuur aan te brengen, dat helpt mij zoveel op school en thuis. Ik sport ook; doe aan boksen. Dat is voor mij een uitlaatklep. Net als schilderen. Daarin kan ik mijn emoties kwijt; tijdens tekenen en schilderen ben ik heel geconcentreerd en ben ik alleen daarmee bezig, dan komt het allemaal op papier.” 

Structuur

Ayça, fotograaf Marcel de Buck

Cultuur voor alle Brabantse jeugd

Deze portretten zijn gemaakt door Kunstloc Brabant. Eerder stond op MEST al het portret van Ira Louwe en van Job Stokkermans

Aanvraag magazine vier portretten 

Kunstloc Brabant heeft ook een kennisdossier over dit onderwerp gemaakt. 

Cultuur voor alle Brabantse Jeugd

Simone Vos

Freelance journalist / communicatieadviseur
Simone Vos